tekne

Tekne'nin ilk sayısını hazırlayan Sürmene Lisesi öğrencileri (2004)

BİR ŞEHRİN HAFIZASI

Geçen günlerde internette karşılaştığım iki ayrı akademik çalışmada kaynaklar kısmında “Tekne” ve Hacer Kol ismini görünce birinci sayıyı hazırlamakta olduğumuz on altı yıl öncesinde, o zamanlar lise bir öğrencisi olan Hacer’in ümitsiz bir ses tonuyla endişesini dile getirdiği sorusunu hatırladım. “Bizi kimse anlayacak mı?” diye sormuştu. Yapacaklarının değer görmeyeceğinden, çünkü kimsenin farkına varmayacağından kaygılanıyordu. Hatta bundan emin gibiydi. Henüz lise birinci sınıfta daha ilk sayı için Selami Öksüz ve Elif Yılmaz’la, bir balıkçı teknesiyle denize açılarak Civra’nın eski yunus avcılarıyla yaptıkları röportajın yıllar sonra akademik çalışmalara kaynaklık edeceğini düşünmemişti.

Öğretmenlikte ilk görev yerim olan Balıklı (Civra)’da beş yıl görev yaptıktan sonra atandığım Sürmene Lisesindeki ikinci yılımda henüz daha ismini koymadığımız ama çizgisini kafamda netleştirdiğim bir dergi projesini öğrencilere açmıştım. Biz yazmazsak gelecek kuşaklara aktarılamadan kaybolup gidecek, daha önce kimsenin yazmadığı hikayelerin peşine düşeceğimizi söyledim. “Büyük adamlardan” bir türlü sıra gelmemiş, kimsenin araştırmaya ve yazmaya değer bulmadığı sıradan insanların yaşamlarına odaklanacaktık. Oturduğumuz yerden, interneti ya da kitapları karıştırarak değil, fotoğraf makinemiz ve ses kayıt cihazımızla Sürmene’yi, köylerini ve yaylalarını karış karış gezerek yapacaktık...